موقعیت جغرافیایی استان

ناهمواری های استان و نحوه شکل گیری آن

تقسیمات سیاسی استان

شرح گزارش برنامه

برنامه با توجه به پیش بینی وضع هوا در یک روز نیمه ابری اجرا شد.
راس ساعت ۳ بامداد از پارکینگ دارآباد برنامه استارت خورد و بعد از ۲:۳۰ ساعت نفرات روی قله دارآباد بودند، هوا تاریک و نسیم ملایمی نوازش گر ما بود، انرژی که از زمین و آسمان میگرفتیم ما را مشتاق به ادامه میکرد مسیر را به سمت تیغه های دارآباد ادامه دادیم و در میان مسیر از طلوع آفتاب انرژی مضاعف گرفتیم، تیغه هار را با حفظ تعادل و سرعت مناسب پشت سر گذاشتیم تا به قله سیاه بند رسیدیم، کمی استراحت لازم بود تا مسیر را با قدرت هر چه تمام تر ادامه دهیم، پس چند دقیقه ای را به استراحت و تماشای شهر، از بلندای توچال نشستیم. مسیر طولانی و هوا ابری بود لذت پیمایش و صعود مانند آهن ربایی ما را با خود میکشید، در مسیر قله ای نبود که از زیر پایمان عبور نکند پس لذت پیمایش را با صعود تمام قله های مسیر کامل کردیم، هر قله ای که صعود می شد به انرژی مان می افزود گویا سوار بر نسیم روی قله ها پرواز میکردیم. کنار جان پناه اردلان بودیم، قله توچال.
ساعت، نیمه روز را نشان میداد، قله پر بود از انرژی، خالی از اضطراب، سرشار از اشتیاق
مسیر را به سمت قله شاه نشین ادامه دادیم هوا کاملا ابری بود، همنوردمان نسیم خنکی بود که هر وقت روی یال میرسیدیم با نوازشی حضور خود را تایید میکرد.
روی هر قله عکسی به یادگار میگرفتیم و مسیر را ادامه میدادیم گویا میخواستیم تا آخر دنیا راه برویم، قله ها را پشت سر هم صعود میکردیم و پیش میرفتیم، این که صعود می‌شد بعدی از دور دست چشم انتظارمان بود، پس از شاه نشین، پلنگ چال، سیاه سنگ، دوشاخ و چین کلاغ پذیرای ما بودند، در صعود دوشاخ کمی دست به سنگ شدیم تا کف دستمان نیز انرژی زمین را جذب کند گویا خون زمین وارد رگهایمان می‌شد. پیمایش پس از فراز و نشیب خود و پس از قله چین کلاغ تبدیل به فرود شد فرودی که به شهرک مخابرات در ساعت ۵ بعدازظهر می‌رسید، نه خسته و نه بی حال، خوشحال خوشحال